
Professional of Research and Intercultural Communication:
Writer, translator, interpreter, and editor




The political system of France
نظام سیاسی فرانسه
نظام حاکم بر فرانسه دارای سه بخش بزرگ است: قوه قانون گذاری، قوه اجرایی و قوه قضایی (ساختار سیاسی ایران نیز بر پایه ساختار سیاسی فرانسه ایجاد شده است). در فرانسه رییس جمهور بالاترین مقام کشور و رییس دستگاه اجرایی است. او هر 5 سال یکبار با رأی مستقیم مردم برگزیده میشود. رییس جمهور همچنین فرمانده کل قوا و تعیین کننده سیاستهای خارجی کشور است. وی نخست وزیر را برای اداره دولت بر میگزیند. محل اقامت رییس جمهور فرانسه در کاخ الیزه است. در زیر برخی از مهمترین حزبهای سیاسی فرانسه معرفی میشوند:

1) حزب سوسیالیست (Le Parti Socialist)
این حزب با الهام از جنبشهای اجتماعی سده 19 میلادی، در سال 1348 خورشیدی (1969 میلادی) تأسیس شد. مفاهیم بنیادی این حزب گسترش خدمات عمومی (اداری، آموزشی و فرهنگی) و جدایی دین از سیاست (لاییسیم) است. در طول زمان سیاستهای اقتصادی این حزب آزادتر و به سیاستهای لیبرال (خصوصیسازی) متمایل شد. این امر باعث کاهش محبوبیت آنها در بین طرفداران چپ گرا و تودههای مردمی شد. آقای «فرانسوا میتراند» که بین سال های 1360 تا 1374 (1981 تا 1995) رییس جمهور فرانسه بود، نماینده این حزب بود. همچنین «لیونل ژوزفین» که بین سال های 1376 تا 1381 (1997 تا 2002) نخست وزیر کشور بود نیز از این حزب بود.

2) حزب پیشروی ملی (Le Front National)
این حزب راستگرای افراطی را آقای «ژان ـ ماری لوپن» در سال 1351 خورشیدی (1972 میلادی) ایجاد کرد. آنها مخالف حضور زیاد مهاجران در فرانسه هستند و این پدیده را دلیل وجود بیکاری و مشکلات اجتماعی برای فرانسویها میدانند. از نظر آنها وجود خارجیها در حال تضعیف هویت فرهنگی و اجتماعی فرانسه است. آنها همچنین مخالف دخالتهای ایالات متحده در امور فرانسه و حضور فرهنگی بدون محدودیت آمریکا در فرانسه هستند. در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 (2017) فرانسه، خانم «ماریان لوپن»، دختر بنیانگذار این حزب، رقیب اصلی «امانوئل ماکرون» بود. در دور دوم این انتخابات خانم لوپن حدود 34% آرای مردمی را از آن خود کرد. بیشتر طرفداران این حزب از مخالفان سرسخت دادن کوچکترین امتیازات به خارجیهای حاضر در فرانسه، به ویژه غیراروپاییها، هستند.

3) حزب سبزها (Les Verts)
این حزب چپگرای سیاسی در سال 1363 خورشیدی (1984 میلادی) با الهام از جنبشهای زیستمحیطی سالهای 1960 تا 1980 در فرانسه ایجاد شد. محور اصلی سیاستهای این حزب، پشتیبانی از محیط زیست پاک و بالا بردن کیفیت زندگی مردم در محیطهای شهری و روستایی است. طرفداران این حزب موافق کاهش ساعتهای کاری و افزایش حقوق و مزایا پایه در فرانسه و برای مردمان طبقه متوسط و کارگری هستند. آنها مخالف سیاستهای اقتصاد آزاد (لیبرال) و خصوصیسازیهای گسترده هستند. این حزب در بین سالهای 1376 تا 1381 (1997 تا 2002) در ائتلاف تشکیل دولت در کنار دیگر حزبها حضور داشت.

4) حزب کارگران مبارز (Lutte Ouvrière)
این حزب چپگرای افراطی بر این باور است که انقلاب (و نه اصلاحات) تنها را نابود کردن نظام سرمایهداری در فرانسه است. آنها باور دارند که باید انقلاب دیگری در فرانسه روی دهد تا حکومت فعلی را سرنگون کند و حکومتی مشابه شوروی سابق اما به روز شده بر فرانسه حاکم شود. خانم «آرلت لگییر»کسی بود که اندیشههای این حزب را از سال 1353 خورشیدی (1974 میلادی) برای مردم تشریح کرد. وی در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری سال 1381 (2002) فرانسه، 5/7% آرای مردمی را به دست آورد. آنها مخالف هر گونه خصوصیسازی و اقتصاد بازار آزاد و بر پایه سرمایهداری هستند. این حزب در انتخابات سال 1396 (2017) تنها 0/5% آرای مردمی را در دور نخست از آن خودش کرد.

5) حزب یکپارچگی برای جنبش مردمی (Union pour un mouvement populaire - UMP)
این حزب راست گرا را انجمن «گردهمایی برای جمهوری» در سال 1381 خورشیدی (2002 میلادی) ایجاد کرد. «گردهمایی برای جمهوری» را «ژاک شیراک» در سال 1355 خورشیدی (1976 میلادی) تأسیس کرد. حزب حاضر با الهام از آرمانهای میهنپرستانه آقای شارل دوگل نسبتاً محافظهکار است و هر چند موافق برابری اجتماعی بین طبقات مختلف و نیز مهاجران و فرانسویها است، اما دستیابی به آن را تقریباً غیرممکن میداند. «حزب یکپارچگی برای جنبش مردمی» مخالف هرگونه تصدیگری دولت در امور اقتصادی کشور و موافق اقتصاد بازار آزاد و خصوصیسازی است.

6) حزب جمهوری به پیش! (!La République en Marche)
این حزب میانهرو در سال 1395 خورشیدی (2016 میلادی) در پاسخ به نارضایتیهای گسترده مردمی از حزبهای سیاسی موجود توسط «امانوئل ماکرون» ایجاد شد. این حزب ترکیبی از اندیشههای راستگرایان و چپگرایان سیاسی را دارد. برای نمونه مانند چپگرایان موافق حضور خارجیها و مهاجرت سایر ملل به فرانسه است و از طرف دیگر مانند راستگرایان نسبت به خارجیها بسیار محتاط و موافق سختتر کردن قوانین مهاجرت به فرانسه است. وی که وزیر اقتصاد و صنعت پیشین فرانسه بود، توانست با این شگرد 66% آرای مردمی را در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 (2017) از آن خود کند.